Visvanatha Cakravarti Thakura: Sarartha Varsini - Sainya Darsana

Dhrtarastra powiedział: O Sanjayo, co robią moi synowie oraz synowie Pandu, którzy przepełnieni pragnieniem walki zgromadzili się na Polu Kuruksetra, miejscu dharmy?

W jaki sposób Arjuna został oszołomiony upadając w mrok ignorancji? Mówca Mahabharaty, Vaisampayana, zaczął następującymi słowy wyjaśniać temat Janmejayi w Bhisma Parva:

Dhrtarastra powiedział: „Proszę, powiedz mi co czynią moi synowie dowodzeni przez Duryodhana i synowie Pandu dowodzeni przez Yudhistirę? Zebrali się razem na Kuruksetrze, by walczyć.”

„Sam przecież powiedziałeś, że pragną walki. Dlaczego zatem pytasz, co tam robią?”

To miejsce jest miejscem świętym (dharma-ksetra). Sruti mówią:

Kuruksetra jest miejscem wielbienia Pana
Satapatha Brahmana, Madhyandiniya 14.1.1.2
„Kuruksetra jest sławne jako miejsce, które tworzy dharmę. Poprzez kontakt z tym wielkim miejscem, niegodziwy Duryodhana i jego towarzysze mogliby porzucić gniew i przyjąć ścieżkę dharmy. Pandavowie w naturalny sposób za nią podążają. Dlatego obydwie strony mogłyby być na tyle inteligentne, by nie zabijać własnych krewnych i przyjaciół, a raczej negocjować pokój.”

Srila Prabhupada: List do Mahatma Gandhi

Cawnpore
12 lipca 1947 roku

Mahatma Gandhijee
Bhangi Colony
New Delhi.

Mahatmajee, mój drogi przyjacielu.

Przyjmij proszę moje pełne szacunku pokłony. Jestem twoim nieznajomym przyjacielem. Chociaż pisałem do ciebie od czasu do czasu nigdy nie dbałeś o to, by odpisać. Wysłałem ci wydawane przeze mnie czasopisma „Back to Godhead”, jednak twoi sekretarze powiedzieli mi, że masz bardzo mało czasu na czytanie listów i jeszcze mniej na czytanie gazet. Poprosiłem o wywiad z tobą, jednak twoi zajęci sekretarze nigdy nie dbali o to, by odpowiedzieć na tę prośbę. Tak czy inaczej, jestem twoim bardzo starym, chociaż nie znanym ci przyjacielem. Ponownie piszę do ciebie, by przywrócić cię do prawowitej pozycji, na którą zasługujesz. Jako szczery przyjaciel nie mogę uchylać się od obowiązku wobec twojej czcigodnej osoby.

Suhotra Swami: Modlitwa Jako Głos Czystego Oddania

W wymiarze czasoprzestrzeni, poniższy artykuł o modlitwie istnieje poza Chrześcijańską tradycją. Przestrzeń i czas odnoszą się jednak wyłącznie do praw fizyki. A jeśli istnieje coś, co jest dostępne ludzkiemu doświadczeniu i jest metafizyczne (co oznacza „będące ponad fizyką”), jest tym właśnie modlitwa. Dlatego wierzę, że modlitwa jest prawdziwą wspólną płaszczyzną wszystkich religii. Dzięki niej cała ludzkość może odnaleźć jedność, która nigdy nie zostaje urzeczywistniona w materialnym królestwie.

Radhanatha Swami: Dzień odejścia HH Gour Govindy Swamiego.

W Badarikasramie Dhruva Maharaja całkowicie oczyścił swe zmysły, ponieważ regularnie kąpał się w oczyszczonej kryształowo czystej wodzie. Umocnił swą pozycję siedzącą i dzięki praktyce yogi kontrolował proces oddechowy oraz powietrze życia i w ten sposób całkowicie trzymał w karbach swe zmysły. Następnie skoncentrował umysł na formie Pana arca-vigraha, która jest dokładną repliką Pana i medytując w ten sposób o Nim, całkowicie pogrążył się w całkowitym transie.

Mamy tutaj opis systemu astanga-yogi, z którym Dhruva Maharaja był już zaznajomiony. Astanga-yoga nigdy nie była przeznaczona do tego, by ją praktykować w modnym mieście. Dhruva Maharaja udał się do Badarikasramu i tam samotnie, w odludnym miejscu, oddawał się praktyce yogi. Skoncentrował swój umysł na arca-vigraha, godnym czci Bóstwie Pana – które dokładnie reprezentuje Najwyższego Pana – i tak bezustannie myśląc o Nim, pogrążył się w transie. Wielbienie arca-vigraha nie jest czczeniem bożków. Arca-vigraha jest inkarnacją Pana w postaci dostrzeganej przez wielbiciela. Dlatego bhaktowie angażują się w świątyni służeniem Panu, który jest obecny jako arca-vigraha, forma wykonana ze sthula (materialnych) rzeczy, takich jak kamień, metal, drewno czy klejnoty, lub która jest namalowana. Wszystkie te przedmioty są określane mianem sthula, czyli reprezentacji fizycznych. Ponieważ wielbiciele przestrzegają zasad regulujących wielbienia Bóstw, to choć Pan jest obecny w Swej formie fizycznej, nie różni się niczym od Swej formy duchowej. W ten sposób wielbiciel odnosi korzyść osiągnięcia ostatecznego celu życia, jakim jest nieustanne pogrążenie się w myślach o Panu. Jak mówi Bhagavad-gita, takie bezustanne myślenie o Panu czyni nas najwyższymi yoginami.

Radhanatha Swami: Najważniejsze kwalifikacje w zbliżeniu się do Guru.

W jaki sposób przyjąć schronienie? Krsna mówi w Gicie: tad viddhi pranipatena pariprasnena sevaya upadeksyanti te jnanam jnaninas tattva-darsinah. Widzisz, to nie tylko zdobycie inicjacji... "Teraz mam Guru, studiuję Vedy, staje się uczonym w sanskrycie. Bardzo wielkim uczonym..." Nigdy!!! Przez miliardy narodzin pozostaniesz w oszołomieniu myśląc, że znasz Prawdę.

Radhanatha Swami: Życie we współczuciu, dedykacji i miłości - Bhakti Tirtha Swami Maharaja CZĘŚĆ 5

Do Gita Nagari przyjeżdżało wiele osób pragnących spotkania z Maharajem... Dawał szansę każdemu i w upełnomocniony sposób przemieniał, oświecał i topił ich serca. Czasami jedyną chwilą, w której miał czas, by porozmawiać ze swymi duchowymi braćmi były nasze sesje Krsna katha. Przybyło ich tak wielu… Trivikrama Maharaja, Bhaktimarga Maharaja, Romapada Maharaja, Bhaktivijnana Gosvami Maharaja, Bhaktivaybhava Maharaja, Kirtanananda Maharaja, Satsvarupa Gosvami Maharaja, Mahamuni Prabhu, Bhagavan Prabhu, który odszedł na tak wiele lat… Było ich tak wielu. Gdy tylko przybywali, oddawał im siebie całkowicie. By ich zainspirować i oświecić.

Radhanatha Swami: Życie we współczuciu, dedykacji i miłości - Bhakti Tirtha Swami Maharaja CZĘŚĆ 4

Przez cały czas trwania festiwalu myślałem: „Ukryte napięcie tej społeczności jest na prawdę trudne do zniesienia. Muszę rozpocząć to spotkanie, by to jakoś rozwiązać.” Wielbiciele również bardzo na nie naciskali. Odpowiedziałem im: „Spotkamy się następnego dnia po festiwalu.” To miało być bardzo poważne i rozstrzygające spotkanie.

Radhanatha Swami: Życie we współczuciu, dedykacji i miłości - Bhakti Tirtha Swami Maharaja CZĘŚĆ 3

Ostatecznie zwyciężył Nityananda Prabhu…

Hladini otrzymała bóstwa Gaurnitai. Nie wiedząc co zrobić przyszła do mnie i zapytała: „Muszę nauczać! Nityananda Prabhu powiedział, bym nauczała, a ja nie mam o tym zielonego pojęcia! Przez 15 lat mieszkałam na pokrytej błotem farmie wykonując służbę pujariego, rąbiąc drewno i gotując! Co powinnam teraz uczynić?” Odpowiedziałem: „Wiem dokładnie co powinnaś zrobić. Weźmiemy cię ze sobą i rozpoczniesz kobiecą grupę nauczania na uniwersytetach. Będziesz nauczała i kultywowała dziewczęta i uczynisz z nich wielbicieli.” „Tak! To jest właśnie to!”

Radhanatha Swami: Życie we współczuciu, dedykacji i miłości - Bhakti Tirtha Swami Maharaja CZĘŚĆ 2

Vrindavan było miejscem, w którym Srila Prabhupada odgrywał lila odejścia z tego świata. Jego ciało było kompletnie wycieńczone. Często nie był w stanie jeść. Większość czasu leżał w łóżku w świątyni Krsna Balarama w Ramana Reti. Mówił wówczas: „Tym, co utrzymuje mnie przy życiu… Tym, co podtrzymuje moje życie jest lekarstwo kirtanu.”

Radhanatha Swami: Życie we współczuciu, dedykacji i miłości - Bhakti Tirtha Swami Maharaja CZĘŚĆ 1

Hare Krsna.

Wielbiciele, których gorąco wielbię w głębi serca poprosili mnie, bym wygłosił przesłanie dotyczące życia jednego z największych vaisnavów współczesnego świata – Jego świętobliwości Bhakti Tirtha Maharaja. W przepełnionej miłością przyjaźni oraz z życzliwości i miłosierdzia poprosił mnie, bym pozostał przy nim w ostatnich siedmiu i pół tygodnia życia na ziemi. To było naprawdę zdumiewające. W tym czasie dziesiątki, tysiące ludzi wiele razy dziennie łączyło się poprzez internet i inne źródła, by usłyszeć raport o stanie jego zdrowia. Bhakti Tirtha Swami Maharaja był głęboko dotknięty miłością przebudzonych ludzi, którzy szczerze i prawdziwie pragnęli świadomości Krsny.

Suhotra Swami: Avatar Buddha

Siddhartha Gautama był pięknym księciem królewskiego rodu Sakya, wywodzącego się Suryavamsa – Dynastii Słońca. Jego ojciec, Król Suddhodana, otaczał go nieustanną opieką chroniąc przed wszelkimi niedolami życia. U podnóża Himalajów, w stolicy Kapilavastu, Król wybudował dla niego trzy pałace. Pierwszy został specjalnie zaprojektowany, by dostarczać wszelkich wygód zimą, drugi latem, a ostatni podczas pory monsunów. Pałace górowały nad wspaniałymi ogrodami, w których można było znaleźć liczne stawy wypełnione lotosami.

Radhanatha Swami: Cechy Czystej Służby Oddania

O wielki mędrcze, pośród milionów, którzy są wyzwoleni i posiedli doskonałą wiedzę o wyzwoleniu, jeden może być wielbicielem Pana Narayana, Pana Krsny. Tacy wielbiciele, którzy są w pełni spokojni są wielką rzadkością.

Śrila Viśvanatha Cakravati Thakura daje następujące znaczenie temu wersowi. Pragnienie mukti, czyli wyzwolenia nie jest wystarczające. Osoba musi stać się prawdziwie wyzwolona. Gdy ktoś zrozumie daremność materialistycznego sposobu życia, staje się zaawansowany w wiedzy i sytuuje się w porządku varnaprasta bez przywiązania do rodziny, żony i dzieci. Osoba powinna wówczas uczynić postęp do platformy sannyasa – prawdziwie wyrzeczonego porządku nigdy więcej nie upadając i być kontrolowanym przez materialistyczne życie. Fakt, że ktoś pragnie być wyzwolonym nie oznacza, że nim jest. Wyzwolenie jest niezwykłą rzadkością. W rzeczywistości wiele osób przyjmujących sannyasa dla osiągnięcia wyzwolenia z powodu swych niedoskonałości ponownie przywiązuje się do kobiet, materialistycznych czynności, pracy dobroczynnej, itd. Jnani, yogi i karmi, pozbawieni służby oddania, nazywani są bluźniercami. Pan Caitanya Mahaprabhu mówi mayavadi krsna aparadhi – osoba, która myśli, że wszystko jest Maya, zamiast uważać, że wszystko jest Krsną nazywana jest aparadhi – bluźniercą. Chociaż impersonaliści mayavadi są bluźniercami wobec lotosowych stóp Krsny, mogą być zaliczeni do siddha, tych którzy zrealizowali jaźń. Mogą być uważani za bliższych duchowej doskonałości z powodu realizacji życia duchowego. Jeśli taka osoba staje się narayana prayana – wielbicielem Pana Narayana jest lepsza od jiva mukta, tego który jest wyzwolony lub doskonały. To wymaga wyższej inteligencji.

Radhanatha Swami: Jezus Chrystus - Uosobienie Współczucia i Poświęcenia

Jeśli ktoś jest nieszczęśliwy widząc nieszczęście innych żywych istot i jest szczęśliwy, gdy widzi je szczęśliwymi, wzniosłe osoby uważane za pobożne i łaskawe, uznają jego religijne zasady za niezniszczalne.

Człowiek podąża zazwyczaj za różnego rodzaju religijnymi zasadami lub wykonuje różne zawodowe obowiązki odpowiednio do ciała dostarczonego przez siły natury materialnej. Jednakże ten werset wyjaśnia czym są prawdziwe zasady religijne. Każdy powinien być nieszczęśliwy widząc niedolę innych i powinien być szczęśliwy, widząc że inni są szczęśliwi. Atmavat sarva-bhutesu: szczęście i niedolę innych należy odczuwać jak własną. W oparciu o tą ideę, została ustanowiona Buddyjska religijna zasada łagodności – ahimsah parama-dharmah. Czujemy ból, kiedy ktoś nas niepokoi. Dlatego nie powinniśmy sprawiać bólu innym żywym istotom. Jako, że misją Pana Buddhy było powstrzymanie niepotrzebnego zabijania zwierząt, nauczał On, że największą zasadą religijną jest brak przemocy.